เจิ้งเหอ (Zheng He) แม่ทัพเรือผู้ยิ่งใหญ่ของจีน (ตอนจบ)

การเดินทางของเจิ้งเหอ:

เจิ้งเหอออกเดินทางท่องสมุทรรวม 7 ครั้ง ระหว่างปี (1405-1433) โดยอาจแบ่งช่วงการเดินทางของเจิ้งเหอออกเป็นสองส่วน โดยให้การเดินทางสามครั้งแรกของเจิ้งเหอ เป็นระยะแรก และสี่ครั้งหลังเป็นระยะหลัง ระยะแรก ได้แก่ การเดินทางครั้งแรก(ปี 1405 – 1407) ครั้งที่สอง(ปี 1407 – 1409) และครั้งที่สาม (ปี 1409 – 1411)

เส้นทางการเดินเรือของเจิ้งเหอ ครั้งที่ 1 - 3 ได้แก่ เมืองหนันจิง - เมืองจัมปา (เวียดนาม) - สยาม - มะละกา (มาเลเซีย) - บอร์เนียว - ชวา - เกาะสุมาตรา (อินโดนีเซีย) - ลังกา(ศรีลังกา) สู่ปลายทางที่ เมืองโคชิน - คีลอนและคาลิคัท(เมืองท่าชายฝั่งตะวันตกของอินเดีย) เป็นต้น

ระยะหลัง ได้แก่ การเดินทางครั้งที่สี่ (ปี 1412 – 1413) ห้า (ปี 1416 – 1419) หก (ปี 1421 -1425) และเจ็ด (ปี 1430 -1433) ได้มีการขยายขอบเขตการเดินทางออกไปถึงอ่าวเปอร์เซีย ทะเลแดง และชายฝั่งทะเลตะวันออกของทวีปแอฟริกา โดยมีเป้าหมายสำคัญนอกจากสร้างสันถวไมตรีทางการทูต ก็คือการแลกเปลี่ยนสินค้า การเดินทางครั้งที่สี่ ถือเป็นการเดินทางครั้งสำคัญของเจิ้งเหอ เพราะนอกจากจะบุกเบิกเส้นทางการค้าใหม่ ขยายขอบเขตการเดินทางสู่คาบสมุทรอาระเบียและเมืองท่าชายฝั่งตะวันออกของทวีปแอฟริกาได้เป็นผลสำเร็จแล้ว เจิ้งเหอยังนำคณะทูตจากดินแดนอันไกลโพ้นจากหลายประเทศ ติดตามกลับมาเพื่อเยี่ยมเยือนจีนเป็นครั้งแรกอีกด้วย และหนึ่งใน “ของขวัญ” ที่พวกเขานำมาถวายให้กับจักรพรรดิจีน ก็คือ ยีราฟ ซึ่งถือเป็นสัตว์มงคลในเทพตำนานของจีน ดังนั้นจึงมี ‘ผลตอบรับ’จากราชสำนักในเวลานั้นไม่น้อย

ปี 1425 จักรพรรดิหมิงเฉิงจู่สิ้น จักรพรรดิองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ ทรงพระนามว่า หมิงเหยินจง ราชสำนักมีความเห็นแตกแยกเป็นสองฝ่าย คือฝ่ายขันทีให้การสนับสนุนการเดินทางของเจิ้งเหอ ขณะที่ฝ่ายขุนนางฝ่ายอนุรักษ์นิยม นำโดยเซี่ยหยวนจี๋ เห็นว่าการค้าขายแลกเปลี่ยนสินค้าจากต่างประเทศ เป็นสิ่งฟุ่มเฟือยและไร้ประโยชน์ จักรพรรดิองค์ใหม่ให้การสนับสนุนฝ่ายเซี่ยหยวนจี๋ จึงสั่งระงับการเดินทางของขบวนเรือ รวมทั้งการเตรียมการทั้งหมด ขณะที่เจิ้งเหอได้รับมอบหมายให้ดูแลรักษาเมืองหนันจิง แต่หมิงเหยินจงครองราชย์ได้ไม่ถึงปี ก็ล้มป่วยสิ้นพระชนม์ลง องค์ชายจูจานจี ได้สืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็นหมิงเซวียนจงภายหลัง เนื่องจากบรรณาการจากประเทศต่างๆลดน้อยลงไปมาก ประกอบกับเซี่ยหยวนจี๋ฝ่ายค้านคนสำคัญ ล้มป่วยเสียชีวิตลง หมิงเซวียนจงจึงทรงอนุญาตให้เจิ้งเหอและหวังจิ่งหง ออกนำขบวนเรือเดินทางไกลอีกครั้ง

ในปี 1430 ซึ่งเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายของเจิ้งเหอและกองเรืออันยิ่งใหญ่ ก่อนการเดินทางครั้งสุดท้ายนี้ ขบวนเรือของเจิ้งเหอได้แวะพักที่เมืองฝูเจี้ยน และได้จารึกเรื่องราวการเดินทางก่อนเอาไว้ และได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของหลักฐานชิ้นสำคัญในการเดินทางของเจิ้งเหอที่หลงเหลืออยู่จนถึงปัจจุบัน

เส้นทางการเดินเรือของเจิ้งเหอ ครั้งที่ 4 -7 ได้แก่ เมืองหนันจิง – ฝูเจี้ยน - เมืองจัมปา - สยาม - มะละกา - บอร์เนียว - ชวา - เกาะสุมาตรา - หมู่เกาะมัลดีฟส์ เข้าสู่คาบสมุทรอาระเบีย สู่เมืองท่าฮอร์มุซ - เอเดน (เยเมน) เข้าสู่ทะเลแดง ไปยังนครมักกะห์และมาดีนะห์ เพื่อประกอบพิธีฮัจย์ เลียบเมืองชายฝั่งตะวันออกของทวีปแอฟริกา ได้แก่ มากาดิซู บราวา มาลินดี(เคนยา) หมู่เกาะลามู หมู่เกาะมาดากัสการ์ เป็นต้น

ช่วงชีวิตสุดท้ายของเจิ้งเหอ:

บนเชิงเขาหนิวโซ่วซานนอกเมืองหนันจิง มีสุสานของเจิ้งเหอ ที่ทายาทรุ่นต่อมาเฝ้าดูแลรักษา โดยครอบครัวของเจิ้งเหอเชื่อว่า เจิ้งเหอเสียชีวิตระหว่างการเดินทางที่เมืองคาลิคัทในอินเดีย สิริรวมอายุ 62 ปี ขณะที่ ในบันทึกประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการ ระบุว่า เจิ้งเหอได้กลับมาพร้อมขบวนเรือ และเสียชีวิตที่หนันจิงในอีกสองปีต่อมา

ปี 1983 ในวาระครบรอบ 580 ปี แห่งการเดินทางท่องทะเลของเจิ้งเหอ รัฐบาลจีนได้ทำการบูรณะสุสานขึ้นมาใหม่แต่คงไว้ซึ่งรูปแบบเดิมเอาไว้ ตามศิลปะของมุสลิม และได้มีการจารึกเรื่องราวการเดินทางทั้ง 7 ครั้งตามแผ่นหินที่วางซ้อนกัน 7 ชั้นบนหลุมฝังสพ และมีแผนที่ ส่วนบนยอดสุดจารึกคำภาษาอาหรับว่า "Allah Akbar"